Friday, June 12th, 2020 was a big day among Vafa’s friends and supporters as Caramel and Rocky arrived in Canada. Now it’s good to learn a little bit about their journey:
Caramel’s story according to her rescuer, Diana:
Caramel was a small terrier that I randomly met on a trip to the north of Iran. I believe that she was lost, and a store owner had taken her under his wing but didn’t really have proper living conditions for her. She was in bad shape. When I saw her in front of the store, she was dirty with matted fur and crumbs of dried bread for food. I asked the store owner for permission to take her with me to care for her, he accepted. Not too long after, however, he advised me that her owner was found and wanted her back to use her as a guard dog! I said this tiny dog is not able to act as a guard dog. Anyways, no matter what I said, he didn’t agree to let me keep her. I thought to myself, he was probably planning to use her for breeding and to start a puppy mill. That’s why I ended up buying her off of him.
Caramel was around two years old when she came to Vafa shelter (Gazvin branch), and she stayed with us for about a year and half until an Iranian family in Calgary saw her picture and decided to adopt her. I’m so happy that Caramel finally found a kind family to care for her for the rest of her life.
Rocky’s story according to her rescuer, Parinaz:
On the first days of summer we found a wounded, lonely and scared puppy in a corner of the street, and we named him Rocky. We took him to an animal hospital immediately to run some tests on him. They found out that he had a broken front leg and an infection in one of his toes. They started treating him right away. We managed to pay for Rocky’s medical expenses with the help of some of our friends in Canada. Unfortunately, in the end, he had to lose the infected toe.
After two months of treatments, he finally started to gain his physical health, but he was extremely scared of people. We think that he was probably abused by some cruel individuals.
At this point we didn’t feel right to let this 6 month old puppy to go back to life on the streets again, where no-one would know what could happen to him. So we started to search for a family to adopt him, and luckily we found the right family.
Sarvin, Vafa’s public relation, says:
“From the start of the pandemic, many people residing in Canada have contacted Vafa inquiring about our adoption process. However, because of borders closure and flights cancellations, we couldn’t help them till about two months ago when Mrs. Shima and three others from Canada contacted me for adoption. After the interviews, I started to follow up with different airlines to see which ones would be able to accommodate us with sending dogs to Canada with cargo. Only Qatar and Emirates Airlines were allowing transportation of live animals by cargo, but not till near future! So we had to wait! During this time, I was constantly in touch with the airlines, and I started the process as soon as the Airlines allowed us to do so. sadly, because it took so long for the adoption process to move forward, only Mrs. Shima was still interested in continuing with the adoption process. We lost the other 3 potential candidates as they started working with other local shelters. Mrs. Shima adopted “Caramel” from Vafa (from Qazvin branch). She also had rescued and had sponsored another dog named “Rocky”. So she asked us to help her with travel documents needed for Rocky as well since we were already working on getting Caramel’s travel documents in order.
This was the first time since March that we were able to arrange for their travel with cargo without a passenger involved. Many friends from Iran, Europe, and Canada had to work hard, as a team, to make this possible. I would like to specially thank Mr. Mehdi Ghorbani for his devotion to Vafa, as he had to travel between Gazvin and Tehran several times to get all the necessary paperwork ready for Caramel and Rocky’s travel. He also kindly took them to the airport on the day of their departure.”
Nahid, Vafa’s Foreign Adoption Coordinator in Canada, says:
“It was a team effort! I got the call from Sarvin on Sunday May 30th! What a great news! Finally, after 3 months we were able to do what we love to do!
I was excited and nervous at the same time not knowing if the 2 fur balls will be able to board the plane due to all these new regulations and restrictions as a result of COVID-19.
I shared the news with our team in Canada immediately, and I was overwhelmed by group’s warm response and excitement. So we put a team together to make sure that everything goes smooth once our 2 guests land in Canada. Sarvin did a great job communicating with myself and the team, so we were all on the same page. Amir and Reyhaneh, two of our amazing volunteers, went to the airport Friday afternoon, on June 12th. They had to patiently wait for almost for 4 hours to claim Rocky and Caramel. After picking up Rocky and Caramel, they went to Farah’s house where our guests spent the night. With help of Nasimeh, Farah and her two amazing daughters, Shahrzad and Shirin, they fed Rocky and Caramel and also cleaned their crates.
Rocky was very timid and nervous. It was a challenge for our team to make him comfortable. So Shahrzad and Shirin spent the whole night with Rocky, and they did an amazing job making him comfortable and gained his trust. The next morning, I arrived there with Amir. Rocky was doing much better, and Caramel was enjoying herself without a care in the world. She was just happy to be there!
Amir and I had to take them back to Pearson airport that morning once again to send them to their new family in Calgary. It was hard to say goodbye! I got to know them only for couple of hours, but like everybody else I couldn’t hold back my tears.
It was around 6:20 pm that Shima messaged me to let me know that her 2 fur balls made it home safe and sound. Now it was time to celebrate! This is why we do what we do. This is the moment that we all work so hard for!
Many people were involved with Rocky and Caramel’s journey. Their journey was made possible because of these caring people!”
سفر کارامل و راکی به کانادا
جمعه دوازده جون دوهزار و بیست در تورنتو در بین دوستان وفا در کانادا به خاطر ورود راکی و کارامل جنب و جوشی در جریان بود. دلیلش را در زیر بخوانید:
داستان کارامل از زبان نجات دهنده اش، دیانا:
كارامل، یک تریر کوچولو بود که در سفر شمال اتفاقی دیدمش. گویا گم شده بود و يک مغازه دار میبره پيش خودش ولی شرايط نگهداريش رو نداشت. تو شرايط بدی قرار داشت. وقتی دم مغازه دیدمش کثیف بود با موهای ژولیده که کمی نون خشک جلوش بود. از صاحب مغازه اجازه گرفتم كه ببرم بهش رسيدگی كنم، قبول کرد، اما بعد از مدتی گفت صاحبش پيدا شده میخوادش برای نگهبانی؟! گفتم این سگ کوچولو که نمیتونه نگهبان باشه. خلاصه هر کاری کردم راضی نشد که پیش من باشه، من هم حس کردم که بیشتر به فکر توله کشی از اوست، بنابراین مجبور شدم کارامل رو بخرم و با خودم به پناهگاه وفای قزوین بیارم.
وقتی کارامل به پناهگاه اومد، حدود دو سال داشت و یک سال و نیم هم اینجا بود تا اینکه خانواده ای ایرانی در کلگری کانادا عکس اونو دیدن و پسندیدند.
از اینکه کارامل تونست خانواده ی مهربونی برای بقیه عمرش پیدا کنه، براش خیلی خوشحالم.
داستان راکی از زبان نجات دهنده اش، پریناز:
تو اولین روزهای تابستون یه گوشه خلوت یه سگ زخمی تنها گرسنه و ترسیده پیدا کردیم و اسمش رو راکی گذاشتیم.
برای انجام ازمایشات پزشکی سریعا به بیمارستان منتقل شد و معلوم شد دستش شکسته و انگشتش دچار عفونت شدید شده که دارو درمانی آغاز شد. با کمک چندتا از دوستان درکانادا تونستیم هزینه های درمانش که شامل عمل جراحی و نگهداریش در پانسیون بود رو تامین کنیم. متاسفانه در آخر مجبور به قطع یک انگشت شدیم.
بعد از دو ماه با پیگیری های فراوان بالاخره حال جسمانی راکی رو به بهبودی گذاشت، اما به شدت از انسانها می ترسید و ما فکر می کنیم به احتمال زیاد توسط انسان نماهایی بی رحم اذیت شده بوده.
حالا بعد از این همه نگهداری و هزینه دوست نداشتیم یک توله شش ماهه رو در خیابان رها کنیم چون معلوم نبود دوباره چه بلایی سرش می آمد، پس شروع کردیم به گشتن دنبال خانواده ای که بتونه سرپرستیشو به عهده بگیره و بهش محبت کنه و موفق شدیم زوج مهربونی رو در کانادا پیدا کنیم و داستان سفر راکی شروع شد.
سروین از روابط عمومی وفا می گوید:
از شروع دوران قرنطینه، ما تماس های زیادی برای قبول سرپرستی از خارج کشور داشتیم ولی به خاطر بسته بودن مرزها و توقف پروازها نمی توانستیم این کار را انجام دهیم تا حدود دو ماه پیش که خانم شیما و سه نفر دیگر از کانادا تماس گرفتند برای پذیرش سرپرستی. پس از مصاحبه با آنها شروع به تحقیق در مورد امکان سفر حیوان زنده با شرکت های هوایی که به ایران رفت وآمد داشتند، کردم. تنها امارات و قَطر بودند که حیوان زنده حمل می کردند، اما هنوز این رویه را شروع نکرده بودند. در این مدت من مدام پیگیری کردم تا اینکه به محض اعلام پذیرش حمل حیوان در بخش بار با افرادی که تقاضا داشتند تماس گرفتم ولی بجز یکی بقیه به دلیل طولانی شدن پروسه واگذاری از پناهگاه های محلی شهرهای محل اقامتشون سگی را به سرپرستی گرفته بودند، تنها خانم شیما از کلگری ثابت قدم مانده بود. خانم شیما با دیدن عکس سگ های وفا، کارامل را از پناهگاه وفای قزوین انتخاب کرد و از ما خواست در حالی که داریم کارهای پزشکی و آمدن کارامل را انجام میدیم، کارهای یک سگ دیگه به نام راکی رو که خودش اسپانسر نجاتش بوده و بعد از عمل در پانسیون به سر میبرده، را هم انجام بدیم تا با هم به کانادا بیان.
این اولین مورد سفر سگ ها بدون همراهی با مسافر بعد از قرنطینه و از سر گرفتن پروازها بود و دوستان زیادی در ایران و اروپا و کانادا با هم همکاری کردند تا بالاخره به نتیجه رسید. همین جا از آقای مهدی قربانی از همراهان وفای قزوین که برای انجام کارهای کارامل چند بار از قزوین به تهران رفت و در نهایت او را تا فرودگاه همراهی کرد، تشکر می کنم.
داستان سفر و ورود راکی و کارامل به کانادا از زبان ناهید، مسئول واگذاری خارج کشور:
این یک تلاش تیمی بود! یکشنبه سی ماه می، سروین با من تماس گرفت! چه خبر فوق العاده ای! سرانجام بعد از سه ماه تونستیم کاری رو که دوست داریم انجام بدیم.
من، هم هیجان زده بودم و هم عصبی، نمی دونستم که آیا دو مسافر پشمالوی ما به دلیل مقررات و محدودیت های جدید به خاطر قرنطینه و کرونا، بالاخره میتونن سوار هواپیما بشن یا نه.
بلافاصله این خبر را با تیم دوستان وفا در کانادا به اشتراک گذاشتم و غرق واکنش های گرم و پرهیجان گروه شدم. بنابراین شروع به درست کردن تیمی کردیم تا وقتی دو مهمان ما وارد کانادا میشن، همه چیز درست پیش بره. کار سروین در برقراری ارتباط بین من و تیم ایران و کلگری عالی بود، بنابراین همه مون در جریان کامل کارها قرار داشتیم. امیر و ریحانه، دو نفر از داوطلبان پرتلاش و نازنین ما، بعدازظهر جمعه دوازده جون به فرودگاه رفتند. اونها مجبور شدند برای تحویل گرفتن راکی و کارامل تقریباً چهار ساعت منتظر باشند. پس از تحویل گرفتن مسافرها، به خانه فرح (معتمدی) رفتند و مهمون هامون شب رو اونجا گذروندند. امیر و ریحانه با کمک نسیمه، فرح و دو دختر نازنینش، شهرزاد و شیرین، راکی و کارامل رو حمام کردند، غذا دادند و همچنین قفس هاشون رو تمیز کردند.
راکی خیلی ترسیده بود و می لرزید. برای آروم کردنش تیم ما با چالش روبرو بود، بنابراین شهرزاد و شیرین تمام شب را با راکی گذروندن و کاری شگفت انگیز انجام دادن تا او آرام شد و اعتماد کرد.
صبح روز بعد با امیر به اونجا رفتم. راکی خیلی بهتر شده بود و کارامل هم بی خیال همه چیز داشت از زندگی لذت می برد، انگار از این همه توجه خیلی هم خوشحاله.
صبح شنبه، من و امیر اونها رو به فرودگاه پیرسون بردیم تا به کلگری، خونه جدیدشون پرواز کنند. خداحافظی کار سختی بود! فقط چند ساعت بود که با اونها آشنا شده بودم، اما مثل بقیه دوستان نمی تونستم جلوی اشک هام رو بگیرم.
حدود شش و نیم بعدازظهر بود که شیما از کلگری به من پیام داد: “دو مسافر پشمالو صحیح و سالم به خونه رسیدن”.
حالا نوبت جشن گرفتن بود! برای همین شادی هاست که ما این کار رو انجام میدیم. این همون لحظه ای ست که همه ما براش سخت کار می کنیم!
افراد زیادی در سفر راکی و کارامل دخیل بودند. سفر اونها به دلیل وجود این افراد دلسوز امکان پذیر شد!
https://www.facebook.com/FriendsofVafainCanada/videos/666483290636184